|
Σε ψάχνω στα σκοτάδια
μονάχη μου τα βράδια,
φιλιά, ανάσες, χάδια,
του έρωτα σημάδια.
Επάνω στο κορμί μου
εσένα κουβαλάω,
σε βάφτισα “ζωή μου”
κι ακόμα σ’ αγαπάω.
Να το πιστέψω δεν μπορώ
πως όλα τέλειωσαν εδώ.
Τέσσερις και κάτι,
πως να κλείσω μάτι
στ’ άδειο μου κρεβάτι,
πες μου πως.
Κοίτα, ξημερώνει,
γέμισαν οι δρόμοι
κι είμ’ ακόμα μόνη,
μόνη εδώ.
Φοράω το μπλου τζιν σου,
τη μάρκα σου καπνίζω
και πίνω απ’ το κρασί σου,
τρελάθηκα, νομίζω.
Τα σύρματα κομμένα,
δεν είμαι για κανένα,
γυρνάω στα χαμένα
και θέλω μόνο εσένα.
Να το πιστέψω δεν μπορώ
πως όλα τέλειωσαν εδώ.
Τέσσερις και κάτι,
πως να κλείσω μάτι
στ’ άδειο μου κρεβάτι,
πες μου πως.
Κοίτα, ξημερώνει,
γέμισαν οι δρόμοι
κι είμ’ ακόμα μόνη,
μόνη εδώ.
|
Se psáchno sta skotádia
monáchi mu ta vrádia,
filiá, anáses, chádia,
tu érota simádia.
Epáno sto kormí mu
eséna kuvaláo,
se váftisa “zoí mu”
ki akóma s’ agapáo.
Na to pistépso den boró
pos óla téliosan edó.
Tésseris ke káti,
pos na kliso máti
st’ ádio mu kreváti,
pes mu pos.
Kita, ksimeróni,
gémisan i drómi
ki im’ akóma móni,
móni edó.
Foráo to blu tzin su,
ti márka su kapnízo
ke píno ap’ to krasí su,
treláthika, nomízo.
Ta sírmata komména,
den ime gia kanéna,
girnáo sta chaména
ke thélo móno eséna.
Na to pistépso den boró
pos óla téliosan edó.
Tésseris ke káti,
pos na kliso máti
st’ ádio mu kreváti,
pes mu pos.
Kita, ksimeróni,
gémisan i drómi
ki im’ akóma móni,
móni edó.
|
