|
Πάει ένας μήνας
Που αναπνέω μακριά σου
Που κάνω πράγματα για μένα να μη σκέφτομαι
Παγώνει το αίμα
Η απουσία η δικιά σου
Μα αντιστέκομαι
Δεύτερος μήνας
Προσπαθώ να συνηθίσω
Ότι τα βράδια πια στο σπίτι αυτό δεν έρχεσαι
Τον τρίτο μήνα
Πριν ξανά σε πολεμήσω
Η μάχη τέλειωσε
Τέσσερις μήνες χωριστά
Μα στην καρδιά μου ο χρόνος
Δε λέει να αρχίσει να μετρά
Περνούν οι ώρες, τα λεπτά
Μα ίδιος πάντα ο πόνος
Μέχρι να ‘ρθεις εσύ ξανά
Περνούν οι μέρες
Από δίπλα μου σαν σφαίρες
Και το κορμί μου αδιαφορεί για τα χτυπήματα
Στον ίδιο πόλεμο εκατόν είκοσι μέρες
Χωρίς στηρίγματα
|
Pái énas mínas
Pu anapnéo makriá su
Pu káno prágmata gia ména na mi skéftome
Pagóni to ema
I apusía i dikiá su
Ma antistékome
Defteros mínas
Prospathó na sinithíso
Όti ta vrádia pia sto spíti aftó den érchese
Ton tríto mína
Prin ksaná se polemíso
I máchi téliose
Tésseris mínes choristá
Ma stin kardiá mu o chrónos
De léi na archísi na metrá
Pernun i óres, ta leptá
Ma ídios pánta o pónos
Méchri na ‘rthis esí ksaná
Pernun i méres
Apó dípla mu san sferes
Ke to kormí mu adiafori gia ta chtipímata
Ston ídio pólemo ekatón ikosi méres
Chorís stirígmata
|
