|
Σώματα, παιδεύεις δύο σώματα,
μπερδεύεις τα ονόματα
τις νύχτες που με πας ταξίδι
γίνομαι δική σου και αφήνομαι
μα μέσα σου συγκρίνομαι
το έχω καταλάβει ήδη
Απόψε που ξανά θα με σκοτώσεις
θα κάνω τις μεγάλες μου δηλώσεις
Τέτοια αγάπη στη χαρίζω,
τέτοια αγάπη δεν αξίζω
πράγματα μου να πετάξεις,
το πρωί να μη με ψάξεις
Τέτοια αγάπη στη χαρίζω
τέτοια αγάπη δεν αξίζω
δεν μπορώ τα ψέμματα σου
τα θολά διλλήματα σου
Φεύγω δε σε αποφεύγω
μάτια μου φεύγω
δεν παίζω πια εγώ σ’ αυτό το έργο
Φεύγω και δεν γυρίζω
έτσι κερδίζω
τέτοια αγάπη πάρ’ τη στη χαρίζω
Πιάνεσαι, από μια λέξη πιάνεσαι
στο πλήθος πάλι χάνεσαι
και τραυματίζεις το όνειρο μου
Κλείνεσαι, ποτέ δε μου αφήνεσαι
αφού κι αλλού σκορπίζεσαι,
δεν ήσουν τ’ άλλο το μισό μου
|
Sómata, pedevis dío sómata,
berdevis ta onómata
tis níchtes pu me pas taksídi
ginome dikí su ke afínome
ma mésa su sigkrínome
to écho katalávi ídi
Apópse pu ksaná tha me skotósis
tha káno tis megáles mu dilósis
Tétia agápi sti charízo,
tétia agápi den aksízo
prágmata mu na petáksis,
to pri na mi me psáksis
Tétia agápi sti charízo
tétia agápi den aksízo
den boró ta psémmata su
ta tholá dillímata su
Fevgo de se apofevgo
mátia mu fevgo
den pezo pia egó s’ aftó to érgo
Fevgo ke den girízo
étsi kerdízo
tétia agápi pár’ ti sti charízo
Piánese, apó mia léksi piánese
sto plíthos páli chánese
ke trafmatízis to óniro mu
Klinese, poté de mu afínese
afu ki allu skorpízese,
den ísun t’ állo to misó mu
|
