Στα έρημά μου βράδια σε ζητάω
μονάχος στα σκοτάδια την περνάω
Είναι στιγμές γεμάτες από θλίψη
ο εαυτός μου ολόκληρος δεν είν’ εδώ
Απ’τη μορφή σου πίσω τριγυρίζει
είναι μουντό το πλάνο και αόριστο
Τέτοιες νύχτες σε ζητάω
τέτοιες νύχτες σε ζητώ
Καθώς σε σκέφτομαι και πάω πίσω
μου είναι αδύνατον απ’το μυαλό κι απ’την καρδιά μου να σε σβήσω
Στα όνειρά μου μέσα σε ζητάω
και με τους εφιάλτες ξενυχτώ
Έλα να δεις το πόσο μου ’χεις λείψει
δε θέλω ούτε άνθρωπο να δω
Το άρωμά σου μες το σπίτι μου γυρίζει
είναι βαρύ φορτίο και ασήκωτο
Τέτοιες νύχτες σε ζητάω
τέτοιες νύχτες σε ζητώ
Καθώς σε σκέφτομαι και πάω πίσω
μου είναι αδύνατον απ’το μυαλό κι απ’την καρδιά μου να σε σβήσω
|
Sta érimá mu vrádia se zitáo
monáchos sta skotádia tin pernáo
Ine stigmés gemátes apó thlípsi
o eaftós mu olókliros den in’ edó
Ap’ti morfí su píso trigirízi
ine muntó to pláno ke aóristo
Téties níchtes se zitáo
téties níchtes se zitó
Kathós se skéftome ke páo píso
mu ine adínaton ap’to mialó ki ap’tin kardiá mu na se svíso
Sta ónirá mu mésa se zitáo
ke me tus efiáltes ksenichtó
Έla na dis to póso mu ’chis lipsi
de thélo ute ánthropo na do
To áromá su mes to spíti mu girízi
ine varí fortío ke asíkoto
Téties níchtes se zitáo
téties níchtes se zitó
Kathós se skéftome ke páo píso
mu ine adínaton ap’to mialó ki ap’tin kardiá mu na se svíso
|