Δυο τρία φώτα ντροπαλά
Φτιάχνουν διάθεση αλλά
Εγώ απόψε θέλω κάτι που δεν έχω
Είναι οι σκέψεις παρελθόν
Μόνο οι στιγμές είναι παρόν
Κι όμως νομίζω ούτε αυτό πως το αντέχω
Βάζω παπούτσια στο κενό
Βγαίνω από τούτο το στενό
Και μόλις άρχισε ο χρόνος να μετράει
Και η ζωή σ’ ένα κλουβί
Θα το ανοίξω κι όπου βγει
Τώρα η καρδιά μου νέο κύκλο ξεκινάει
Τη νύχτα γίνονται τα θαύματα
Συμβαίνει και στα παραμύθια
Φεγγάρια όνειρα και πράγματα
Μας δείχνουν μια κρυφή αλήθεια
Τη νύχτα γίνονται τα θαύματα
Συμβαίνει και σ’ αυτή τη πόλη
Ξεχνάμε εύκολα τα τραύματα
Και στο παιχνίδι μπαίνουμ’ όλοι
Ντύθηκε ο κόσμος στ’ ασημιά
Κι έτσι δεν έμεινε καμιά
Απ’ τις αγάπες τις χρυσές που με παιδεύουν
Είναι παλιά η συνταγή
Μα πάντα κάπου οδηγεί
Αυτούς που εύκολα τα δύσκολα πιστεύουν…
|
Dio tría fóta ntropalá
Ftiáchnun diáthesi allá
Egó apópse thélo káti pu den écho
Ine i sképsis parelthón
Móno i stigmés ine parón
Ki ómos nomízo ute aftó pos to antécho
Oázo paputsia sto kenó
Ogeno apó tuto to stenó
Ke mólis árchise o chrónos na metrái
Ke i zoí s’ éna kluví
Tha to anikso ki ópu vgi
Tóra i kardiá mu néo kíklo ksekinái
Ti níchta ginonte ta thafmata
Simveni ke sta paramíthia
Fengária ónira ke prágmata
Mas dichnun mia krifí alíthia
Ti níchta ginonte ta thafmata
Simveni ke s’ aftí ti póli
Ksechnáme efkola ta trafmata
Ke sto pechnídi benum’ óli
Ntíthike o kósmos st’ asimiá
Ki étsi den émine kamiá
Ap’ tis agápes tis chrisés pu me pedevun
Ine paliá i sintagí
Ma pánta kápu odigi
Aftus pu efkola ta dískola pistevun…
|