|
Μου μένουν μόνο δυο τσιγάρα
και μια ξεκούρδιστη κιθάρα
και μια αγάπη μελαγχολική,
μια γκρίζα Κυριακή
και μια νότα βιαστική και φάλτσα.
Μου μένει μόνο μια εικόνα
και μοναξιά για έναν αιώνα.
Δεν έχω λόγια ούτε μουσική,
μια πόλη εχθρική
και με διώχνουνε, χαλάω τη φάτσα.
Μες στο δρόμο πάλι μόνος τραγουδώ,
ψάχνω στους ανθρώπους να σε δω.
Και αλήτης και ζητιάνος είμαι τώρα πια,
τη ζωή μου καίω
και τα χέρια μου ζεσταίνω στη φωτιά.
Μου μένουν μόνο κάτι γάντια
κι αυτού του κόσμου η κατάντια.
Μια λαμαρίνα έχω στη βροχή,
μια νύχτα στην ψυχή
και φοράω τις εφημερίδες.
Μου μένουν μόνο κάτι λέξεις
που δεν μπορείς να τις αντέξεις.
Χαμένη πόλη τόσο τραγική,
σακούλα πλαστική,
πες μου πού σε είδα, πού με είδες.
Μες στο δρόμο πάλι μόνος τραγουδώ,
ψάχνω στους ανθρώπους να σε δω.
Και αλήτης και ζητιάνος είμαι τώρα πια,
τη ζωή μου καίω
και τα χέρια μου ζεσταίνω στη φωτιά.
|
Mu ménun móno dio tsigára
ke mia ksekurdisti kithára
ke mia agápi melagcholikí,
mia gkríza Kiriakí
ke mia nóta viastikí ke fáltsa.
Mu méni móno mia ikóna
ke monaksiá gia énan eóna.
Den écho lógia ute musikí,
mia póli echthrikí
ke me dióchnune, chaláo ti fátsa.
Mes sto drómo páli mónos tragudó,
psáchno stus anthrópus na se do.
Ke alítis ke zitiános ime tóra pia,
ti zoí mu keo
ke ta chéria mu zesteno sti fotiá.
Mu ménun móno káti gántia
ki aftu tu kósmu i katántia.
Mia lamarína écho sti vrochí,
mia níchta stin psichí
ke foráo tis efimerídes.
Mu ménun móno káti léksis
pu den boris na tis antéksis.
Chaméni póli tóso tragikí,
sakula plastikí,
pes mu pu se ida, pu me ides.
Mes sto drómo páli mónos tragudó,
psáchno stus anthrópus na se do.
Ke alítis ke zitiános ime tóra pia,
ti zoí mu keo
ke ta chéria mu zesteno sti fotiá.
|
