Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, το ‘ξερα
μα αυτό το τέλος το ‘χα για πολύ αργότερα
δώδεκα η ώρα θαύματα και φώτα έκλεισες
είπες για το Νίκο ούτε που με νοιάζει και έφυγες
μα να ξέρεις σ’ αγαπώ κι όπου μ’ άφησες θα ζω
Θα ‘μαι εδώ, πάντα εδώ, θα ζω φαντάσου
Για μια στροφή απ’ τα κλειδιά σου μια βραδιά..
Θα ‘μαι εδώ μήπως και ‘ρθεις και με γλιτώσεις..
και θα ‘μαι εδώ για να μπορείς να με προδώσεις άλλη μια φορά..
και θα ‘μαι εδώ για να μπορείς να με προδώσεις
Σου ‘δειχνα τα αστέρια το μυαλό σου κάπου έτρεχε
άψυχα τα χέρια μέσα μου και έξω έβρεχε
έτσι είναι οι αγάπες, θα ‘ναι μια ζωή νομίζουνε
κι όταν πουν αντίο την αρχή τους δε γνωρίζουνε
μα να ξέρεις σ’ αγαπώ κι όπου μ’ άφησες θα ζω
Θα ‘μαι εδώ, πάντα εδώ, θα ζω φαντάσου
Για μια στροφή απ’ τα κλειδιά σου μια βραδιά..
Θα ‘μαι εδώ μήπως και ‘ρθεις και με γλιτώσεις..
και θα ‘μαι εδώ για να μπορείς να με προδώσεις άλλη μια φορά..
και θα ‘μαι εδώ για να μπορείς να με προδώσεις
|
Όla ta orea kápote teliónun, to ‘ksera
ma aftó to télos to ‘cha gia polí argótera
dódeka i óra thafmata ke fóta éklises
ipes gia to Níko ute pu me niázi ke éfiges
ma na kséris s’ agapó ki ópu m’ áfises tha zo
Tha ‘me edó, pánta edó, tha zo fantásu
Gia mia strofí ap’ ta klidiá su mia vradiá..
Tha ‘me edó mípos ke ‘rthis ke me glitósis..
ke tha ‘me edó gia na boris na me prodósis álli mia forá..
ke tha ‘me edó gia na boris na me prodósis
Su ‘dichna ta astéria to mialó su kápu étreche
ápsicha ta chéria mésa mu ke ékso évreche
étsi ine i agápes, tha ‘ne mia zoí nomízune
ki ótan pun antío tin archí tus de gnorízune
ma na kséris s’ agapó ki ópu m’ áfises tha zo
Tha ‘me edó, pánta edó, tha zo fantásu
Gia mia strofí ap’ ta klidiá su mia vradiá..
Tha ‘me edó mípos ke ‘rthis ke me glitósis..
ke tha ‘me edó gia na boris na me prodósis álli mia forá..
ke tha ‘me edó gia na boris na me prodósis
|