Η μάνα που με γέννησε
κατάρα μου ‘χει δώσει
στάχτη και σκόνη γίνεται
στα χέρια μου ό,τι πιάνω
με την κατάρα, που με παιδεύει
τι προκοπή να κάνω.
Η μάνα μου, η μάνα μου
κατάρα μου ‘χει δώσει
ποιος άνθρωπος και ποιος Θεός
μπορεί να με γλιτώσει.
Το ξέρω πως δεν ήθελες
αυτήν που ‘χα αγαπήσει
κι είν’ αδικία μάνα μου
αυτό που λες να κάνω
χωρίς αιτία να την χωρίσω,
καλύτερα ας πεθάνω.
Η μάνα μου, η μάνα μου
κατάρα μου ‘χει δώσει
ποιος άνθρωπος και ποιος Θεός
μπορεί να με γλιτώσει.
|
I mána pu me génnise
katára mu ‘chi dósi
stáchti ke skóni ginete
sta chéria mu ó,ti piáno
me tin katára, pu me pedevi
ti prokopí na káno.
I mána mu, i mána mu
katára mu ‘chi dósi
pios ánthropos ke pios Theós
bori na me glitósi.
To kséro pos den ítheles
aftín pu ‘cha agapísi
ki in’ adikía mána mu
aftó pu les na káno
chorís etía na tin choríso,
kalítera as petháno.
I mána mu, i mána mu
katára mu ‘chi dósi
pios ánthropos ke pios Theós
bori na me glitósi.
|