|
Θα φύγω
Κι όταν θα φύγω θα γυρνάς να με γυρεύεις
Μια καλημέρα μου και θα την ζητιανεύεις
Θα φύγω
Κι όταν ξυπνάς μόνος στο άδειο το κρεβάτι
Τότε θ’ αρχίσεις να τον ζεις τον εφιάλτη
Θα φύγω θα φύγω
Μα όπου πάω
Στην ζωή σου θα πλανιέμαι
Μέσα στο αίμα σου θα ζω σαν δηλητήριο
Και όσο θα ’χεις αίμα θα `χεις και μαρτύριο
Θα φύγω
Και θα με κλάψεις μ’ όσα δάκρυα που χρωστούσες
Που από πείσμα μες στα βλέφαρα κρατούσες
Θα φύγω
Τότε θα νιώσεις τι σημαίνει να βραδιάζει
Και να `χεις μόνο τη σιωπή να σ’ αγκαλιάζει
|
Tha fígo
Ki ótan tha fígo tha girnás na me girevis
Mia kaliméra mu ke tha tin zitianevis
Tha fígo
Ki ótan ksipnás mónos sto ádio to kreváti
Tóte th’ archísis na ton zis ton efiálti
Tha fígo tha fígo
Ma ópu páo
Stin zoí su tha planiéme
Mésa sto ema su tha zo san dilitírio
Ke óso tha ’chis ema tha `chis ke martírio
Tha fígo
Ke tha me klápsis m’ ósa dákria pu chrostuses
Pu apó pisma mes sta vléfara kratuses
Tha fígo
Tóte tha niósis ti simeni na vradiázi
Ke na `chis móno ti siopí na s’ agkaliázi
|
