Τι θέλεις μάνα δυστυχισμένη
κι όλο το χάρο παρακαλείς,
είν η καρδιά του σκληρή σαν πέτρα
κι ό,τι κι αν κάνεις δεν τον συγκινείς.
Πόσες μανάδες δεν έχουν κλάψει
μπροστά στο χάρο γονατιστές,
δεν είσ’ η πρώτη εσύ μανούλα
δε μας λυπάται όσο κι αν κλαις.
Πόσους μας πήρε από το σπίτι
κοίταξε μάνα καταστροφή,
μην περιμένεις από το χάρο
φτώχεια κι ορφάνεια να λυπηθεί.
|
Ti thélis mána distichisméni
ki ólo to cháro parakalis,
in i kardiá tu sklirí san pétra
ki ó,ti ki an kánis den ton sigkinis.
Póses manádes den échun klápsi
brostá sto cháro gonatistés,
den is’ i próti esí manula
de mas lipáte óso ki an kles.
Pósus mas píre apó to spíti
kitakse mána katastrofí,
min periménis apó to cháro
ftóchia ki orfánia na lipithi.
|