Αόρατος ιστός αυτό το καθεστώς που μου επιβάλλουν,
χωρίς μια αφορμή για μας κάθε στιγμή να αμφιβάλλουν,
κι εγώ να πνίγομαι τις νύχτες,
να πνίγομαι τις νύχτες, να ματώνω,
να βρίζω, ν’ απειλώ, όλο για σένα να μιλώ
και να τους λέω πως ζω εγώ για σένα μόνο.
Θα μας χωρίσουνε αγάπη μου όταν εγώ θα `χω πεθάνει,
είναι το μόνο απ’ το Θεό που θα ζητήσω να μου κάνει.
Αόρατος ιστός, ο κόσμος ο μικρός που μ’ έχουν κλείσει,
θυμώνουν διαρκώς, κανένας δεν μπορεί να τους μιλήσει,
κι εγώ να θέλω να σωθώ, να θέλω να σωθώ απεγνωσμένα,
να βρίζω, ν’ απειλώ, όλο για σένα να μιλώ
και να τους λέω πως δεν μπορώ χωρίς εσένα.
Θα μας χωρίσουνε αγάπη μου όταν εγώ θα `χω πεθάνει,
είναι το μόνο απ’ το Θεό που θα ζητήσω να μου κάνει.
|
Aóratos istós aftó to kathestós pu mu epivállun,
chorís mia aformí gia mas káthe stigmí na amfivállun,
ki egó na pnígome tis níchtes,
na pnígome tis níchtes, na matóno,
na vrízo, n’ apiló, ólo gia séna na miló
ke na tus léo pos zo egó gia séna móno.
Tha mas chorísune agápi mu ótan egó tha `cho petháni,
ine to móno ap’ to Theó pu tha zitíso na mu káni.
Aóratos istós, o kósmos o mikrós pu m’ échun klisi,
thimónun diarkós, kanénas den bori na tus milísi,
ki egó na thélo na sothó, na thélo na sothó apegnosména,
na vrízo, n’ apiló, ólo gia séna na miló
ke na tus léo pos den boró chorís eséna.
Tha mas chorísune agápi mu ótan egó tha `cho petháni,
ine to móno ap’ to Theó pu tha zitíso na mu káni.
|