Θα περάσουν οι μέρες
ναι, ο χρόνος μου τάζει
πως το φως της αυγής
διώχνει κάθε σκοτάδι
Κι όπως φεύγουν οι μέρες
και σε παίρνουν μακριά
σαν λουλούδι η καρδιά μου
στον αέρα σκορπά
Δε μου μένει τίποτα
τίποτα να κάνω
τίποτα να πω
Δε μου μένει τίποτα
κι όμως σ’ αγαπάω
κι είμαι ακόμα εδώ
Και περάσαν οι μέρες
όπως μου `ταξε ο χρόνος
μα στο φως της αυγής
δε θαμπώθηκε ο πόνος
Kι είναι οι μέρες βροχή
που το τζάμι χτυπά
να γινόσουνα ήλιος
να γυρνούσες ξανά
Δε μου μένει τίποτα
τίποτα να κάνω
τίποτα να πω
Δε μου μένει τίποτα
κι όμως σ’ αγαπάω
κι είμαι ακόμα εδώ
μα όπως φεύγουν οι μέρες
και σε παίρνουν μακριά
σαν λουλούδι η καρδιά μου
στον αέρα σκορπά
Δε μου μένει τίποτα
τίποτα να κάνω
τίποτα να πω
Δε μου μένει τίποτα
κι όμως σ’ αγαπάω
κι είμαι ακόμα εδώ
Θα περάσουν οι μέρες…
|
Tha perásun i méres
ne, o chrónos mu tázi
pos to fos tis avgís
dióchni káthe skotádi
Ki ópos fevgun i méres
ke se pernun makriá
san luludi i kardiá mu
ston aéra skorpá
De mu méni típota
típota na káno
típota na po
De mu méni típota
ki ómos s’ agapáo
ki ime akóma edó
Ke perásan i méres
ópos mu `takse o chrónos
ma sto fos tis avgís
de thabóthike o pónos
Ki ine i méres vrochí
pu to tzámi chtipá
na ginósuna ílios
na girnuses ksaná
De mu méni típota
típota na káno
típota na po
De mu méni típota
ki ómos s’ agapáo
ki ime akóma edó
ma ópos fevgun i méres
ke se pernun makriá
san luludi i kardiá mu
ston aéra skorpá
De mu méni típota
típota na káno
típota na po
De mu méni típota
ki ómos s’ agapáo
ki ime akóma edó
Tha perásun i méres…
|