Θα ‘ρθουν στιγμές που ίσως πεις για πού πηγαίνεις
Σε ποιους θεούς την πίστη σου σκορπάς
Στυφός θα είναι o αγέρας που ανασαίνεις
Καρδιά δε θα ‘χεις τους ανθρώπους ν’ αγαπάς
Όμως μην πεις πως η ζωή πηγαίνει πίσω
τι κι αν γινήκαμε κομμάτια χωριστά,
έλα λοιπόν τους φοιτητές να σου θυμίσω
και τους εργάτες που τραβήξανε μπροστά
Θα ‘ρθουν στιγμές που ίσως πεις για ποιους δουλεύεις
για ποιες χαρές ξοδεύεις τη ζωή
Πικρά θα είναι τα τραγούδια που γυρεύεις,
Φτηνό τσιγάρο η ψυχή σου το πρωί
Όμως μην πεις πως η ζωή πηγαίνει πίσω
τι κι αν γινήκαμε κομμάτια χωριστά,
έλα λοιπόν τους φοιτητές να σου θυμίσω
και τους εργάτες που τραβήξανε μπροστά
|
Tha ‘rthun stigmés pu ísos pis gia pu pigenis
Se pius theus tin písti su skorpás
Stifós tha ine o agéras pu anasenis
Kardiá de tha ‘chis tus anthrópus n’ agapás
Όmos min pis pos i zoí pigeni píso
ti ki an giníkame kommátia choristá,
éla lipón tus fitités na su thimíso
ke tus ergátes pu travíksane brostá
Tha ‘rthun stigmés pu ísos pis gia pius dulevis
gia pies charés ksodevis ti zoí
Pikrá tha ine ta tragudia pu girevis,
Ftinó tsigáro i psichí su to pri
Όmos min pis pos i zoí pigeni píso
ti ki an giníkame kommátia choristá,
éla lipón tus fitités na su thimíso
ke tus ergátes pu travíksane brostá
|