|
Σε μένα ξέσπαγα να μην πληγώσω εσένα
Μου ‘λεγες είσαι ένας άνθρωπος απλός
Που κάνεις λάθη όπως κι εγώ
Κι ήθελα έτσι να το δω
Και έκανα πάλι τελικά κακό σε μένα…
Θα σε σβήσω δίχως ενοχές
Τέλειωσαν συγνώμες κι αντοχές
Έκανες το λάθος μια ζωή, να προσποιείσαι
Κι αν πονέσεις δε μ’ απασχολεί
Γιατί υπάρχει απόσταση πολύ
Απ’ το να δηλώνεις άνθρωπος, μέχρι να είσαι…
Δε θέλω τίποτα να μοιραστώ μαζί σου
Νιώθω για χάρη σου η καρδιά, πως με μισεί
Εγώ κρατούσα μια ζωή με ότι σκότωνες εσύ
Μα εσύ ξεγέλαγες και τη συνείδησή σου…
Θα σε σβήσω δίχως ενοχές
Τέλειωσαν συγνώμες κι αντοχές
Έκανες το λάθος μια ζωή, να προσποιείσαι
Κι αν πονέσεις δε μ’ απασχολεί
Γιατί υπάρχει απόσταση πολύ
Απ’ το να δηλώνεις άνθρωπος, μέχρι να είσαι…
|
Se ména kséspaga na min pligóso eséna
Mu ‘leges ise énas ánthropos aplós
Pu kánis láthi ópos ki egó
Ki íthela étsi na to do
Ke ékana páli teliká kakó se ména…
Tha se svíso díchos enochés
Téliosan signómes ki antochés
Έkanes to láthos mia zoí, na prospiise
Ki an ponésis de m’ apascholi
Giatí ipárchi apóstasi polí
Ap’ to na dilónis ánthropos, méchri na ise…
De thélo típota na mirastó mazí su
Niótho gia chári su i kardiá, pos me misi
Egó kratusa mia zoí me óti skótones esí
Ma esí ksegélages ke ti sinidisí su…
Tha se svíso díchos enochés
Téliosan signómes ki antochés
Έkanes to láthos mia zoí, na prospiise
Ki an ponésis de m’ apascholi
Giatí ipárchi apóstasi polí
Ap’ to na dilónis ánthropos, méchri na ise…
|
