|
Θα σου πω μια ιστορία, που κανείς δε σου `χει πει,
θα σου γνέσω στο αδράχτι, ένα τέλος και μια αρχή.
Δε θα έχει μέσα δράκους, ούτε βασιλείς σοφούς
και θα λέει μόνο για σένα, που πετάς στους ουρανούς.
Θα σου πω ένα παραμύθι για νεράιδες και στοιχειά
που βρεθήκανε στο δρόμο, για να μείνουν αγκαλιά.
Έλα φίλα με στο στόμα κι από βάτραχος θα δεις
πώς φωτίζονται τ’ αστέρια και μου αλλάζουνε μορφή.
Θα σου πω ένα τραγούδι που όμοιό του δε θα βρεις,
δε μιλάει για αγάπη, μα για όσα είμαστε εμείς.
Είμαι τζίνι σε λυχνάρι και έλα τριψ’ το για να βγω,
είμαι άποδη γοργόνα, μα για σένα περπατώ.
Έλα πάρε με απ’ το χέρι μες στο κάστρο σου να μπω
μας ξεγέλασε ο μάγος και μας χώρισε στα δυο.
Μα θα `ρθω να σε ξυπνήσω απ’ τον ύπνο το βαθύ
και θα φάω εγώ το μήλο να σου σώσω τη ζωή.
Μες στην τόση μου ασχήμια, δες, μπορώ να αγαπηθώ
σαν εσένα θα `μαι κύκνος, στο πλευρό σου να πετώ.
|
Tha su po mia istoría, pu kanis de su `chi pi,
tha su gnéso sto adráchti, éna télos ke mia archí.
De tha échi mésa drákus, ute vasilis sofus
ke tha léi móno gia séna, pu petás stus uranus.
Tha su po éna paramíthi gia neráides ke stichiá
pu vrethíkane sto drómo, gia na minun agkaliá.
Έla fíla me sto stóma ki apó vátrachos tha dis
pós fotízonte t’ astéria ke mu allázune morfí.
Tha su po éna tragudi pu ómió tu de tha vris,
de milái gia agápi, ma gia ósa imaste emis.
Ime tzíni se lichnári ke éla trips’ to gia na vgo,
ime ápodi gorgóna, ma gia séna perpató.
Έla páre me ap’ to chéri mes sto kástro su na bo
mas ksegélase o mágos ke mas chórise sta dio.
Ma tha `rtho na se ksipníso ap’ ton ípno to vathí
ke tha fáo egó to mílo na su sóso ti zoí.
Mes stin tósi mu aschímia, des, boró na agapithó
san eséna tha `me kíknos, sto plevró su na petó.
|
