|
Θα `θελα να `μουνα εκεί
στη στριμωγμένη Κυριακή
των καλεσμένων της μαμάς σου
ξεγλιστρούσες από το σαλόνι, πήγαινες μέσα μόνη
και ο ουρανός έπαιζε άλλη μουσική
Θα `θελα να `μουνα εκεί
στου auditorium τη σιωπή
κάτω απ’ το βλέμμα του μαέστρου
ξεγλιστρούσες απ’ το χάδι του ήχου
κι όλους αυτούς που βήχουν
κι έβγαινες έξω εκεί που φώναζε η ζωή
Θα `θελα να `μουνα εκεί
μια μέρα που έπεφτε βροχή
κι έλειπε το ένα σώμα απ’ το άλλο
ξεγλιστρούσες από το σεντόνι
και κοιταζόσουν μόνη σ’ έναν καθρέφτη
που δεν το `χε ακόμα πει
Μπορώ ωστόσο να `μαι εκεί
στην αμοντάριστη στιγμή
λίγο μετά από την αγάπη
ξανά θα ξεγλιστράς απ’ το κενό σου
και δίπλα ο θάνατός σου θα λέει
φεύγω κι άντε πάλι απ’ την αρχή
Ναι, θέλω αν θέλεις να `μαι εκεί
στην τώρα φωτιστή σκηνή
λίγο μετά από την αγάπη
όταν με την ομορφιά σου μόνο
θα φτιάξεις νέο χρόνο
όλες τις μέρες που δεν ήμουνα εκεί
|
Tha `thela na `muna eki
sti strimogméni Kiriakí
ton kalesménon tis mamás su
kseglistruses apó to salóni, pígenes mésa móni
ke o uranós épeze álli musikí
Tha `thela na `muna eki
stu auditorium ti siopí
káto ap’ to vlémma tu maéstru
kseglistruses ap’ to chádi tu íchu
ki ólus aftus pu víchun
ki évgenes ékso eki pu fónaze i zoí
Tha `thela na `muna eki
mia méra pu épefte vrochí
ki élipe to éna sóma ap’ to állo
kseglistruses apó to sentóni
ke kitazósun móni s’ énan kathréfti
pu den to `che akóma pi
Boró ostóso na `me eki
stin amontáristi stigmí
lígo metá apó tin agápi
ksaná tha kseglistrás ap’ to kenó su
ke dípla o thánatós su tha léi
fevgo ki ánte páli ap’ tin archí
Ne, thélo an thélis na `me eki
stin tóra fotistí skiní
lígo metá apó tin agápi
ótan me tin omorfiá su móno
tha ftiáksis néo chróno
óles tis méres pu den ímuna eki
|
