Μέσα μου πέτρινα βουνά
κι εσύ δεν είσαι πουθενά
κι εγώ μες στο σκοτάδι
θα ρίξω παραγάδι,
χρυσό αγκίστρι να πιαστείς,
να τρυπηθείς, να πληγωθείς,
το αίμα σου να τρέξει,
τα χείλη μας να βρέξει.
Να ‘ταν η θάλασσα γυαλί και το γυαλί καθρέφτης
να σ’ έβλεπα πουλάκι μου, σε τι αγκάλες πέφτεις…
Πέρασαν έξι Κυριακές
μαύρες, θλιμμένες και κακές
και είσαι μακριά μου
βάστα γερά καρδιά μου
O πόνος σέρνει το χορό
και χάθηκες μες τον καιρό
Έλα γλυκιά μου ελπίδα
σου έστησα παγίδα.
Να ‘ταν η θάλασσα γυαλί και το γυαλί καθρέφτης
να σ’ έβλεπα πουλάκι μου, σε τι αγκάλες πέφτεις
να σ’ έβλεπα πουλάκι μου, σε τι αγκάλες πέφτεις.
|
Mésa mu pétrina vuná
ki esí den ise puthená
ki egó mes sto skotádi
tha ríkso paragádi,
chrisó agkístri na piastis,
na tripithis, na pligothis,
to ema su na tréksi,
ta chili mas na vréksi.
Na ‘tan i thálassa gialí ke to gialí kathréftis
na s’ évlepa puláki mu, se ti agkáles péftis…
Pérasan éksi Kiriakés
mavres, thlimménes ke kakés
ke ise makriá mu
vásta gerá kardiá mu
O pónos sérni to choró
ke cháthikes mes ton keró
Έla glikiá mu elpída
su éstisa pagida.
Na ‘tan i thálassa gialí ke to gialí kathréftis
na s’ évlepa puláki mu, se ti agkáles péftis
na s’ évlepa puláki mu, se ti agkáles péftis.
|