Στην πλατεία που έχει αδειάσει
στο τραγούδι που έχει σωπάσει
στην πηγή που ‘χει στεγνώσει
στη γιορτή που ‘χει τελειώσει.
Σαν εικόνα παλιά ξεθωριάζει
ένας κόσμος που γύρω αλλάζει
όπως κι εσύ μαζί κι εγώ
έχουμε αλλάξει με τον καιρό.
Άλλαξαν πολλά μαζί κι εσύ κι εγώ.
Γειτονιές παιχνίδια παρέες
εποχές και μόδες και ιδέες
οι αγκαλιές και τα φιλιά
δε θα είναι τα ίδια ξανά.
Μοιάζουν όλα στου χρόνου τη δίνη
σαν φωνές που ο άνεμος σβήνει
ό,τι ωραίο μας φαίνεται λίγο
είναι αργά πρέπει να φύγω.
Μα όσο κι αν μας πληγώνει
ο δρόμος που τελειώνει
μας φέρνει σ’ άλλη διαδρομή.
Άσε τα είδωλα μας
να σβήνουν μακριά μας
γιατί αλλάξαν οι καιροί.
|
Stin platia pu échi adiási
sto tragudi pu échi sopási
stin pigí pu ‘chi stegnósi
sti giortí pu ‘chi teliósi.
San ikóna paliá ksethoriázi
énas kósmos pu giro allázi
ópos ki esí mazí ki egó
échume alláksi me ton keró.
Άllaksan pollá mazí ki esí ki egó.
Gitoniés pechnídia parées
epochés ke módes ke idées
i agkaliés ke ta filiá
de tha ine ta ídia ksaná.
Miázun óla stu chrónu ti díni
san fonés pu o ánemos svíni
ó,ti oreo mas fenete lígo
ine argá prépi na fígo.
Ma óso ki an mas pligóni
o drómos pu telióni
mas férni s’ álli diadromí.
Άse ta idola mas
na svínun makriá mas
giatí alláksan i keri.
|