Του παραδείσου κάθε πόρτα
είναι κλειστή
Λουλούδι δεν ανθεί
Και οι χαρές μου
Χελιδόνια που ’χουν χαθεί
Σκοτάδι η ζωή
Θεέ μου γιατί
Οι άνθρωποι σε ξέχασαν
Θεέ μου γιατί
Μας ξέχασες κι εσύ
Καινούρια ζωή
Να δώσεις προσευχόμαστε
Καινούρια ζωή
Ν’ ανθίσει στην ψυχή
Τα μεσημέρια και τα βράδια
Είναι πικρά
Χιονίζει στην καρδιά
Να σαν αστέρι
Μια ελπίδα φέυγει μακριά
Πως θα ‘ρθει η χαρά;
|
Tu paradisu káthe pórta
ine klistí
Luludi den anthi
Ke i charés mu
Chelidónia pu ’chun chathi
Skotádi i zoí
Theé mu giatí
I ánthropi se kséchasan
Theé mu giatí
Mas kséchases ki esí
Kenuria zoí
Na dósis prosefchómaste
Kenuria zoí
N’ anthísi stin psichí
Ta mesiméria ke ta vrádia
Ine pikrá
Chionízi stin kardiá
Na san astéri
Mia elpída féigi makriá
Pos tha ‘rthi i chará;
|