Όλες οι σκέψεις μου έχουν κολλήσει εδώ
Θεέ μου τόσοι άνθρωποι, χαμένοι στο κενό
Σα μάστιγα που απλώνεται είναι το φάλτσο του μυαλού
Παράνοιες, διάνοιες σ’ ένα πάντρεμα τρελό
Κόλλησαν τα χέρια μου με τις χορδές κι ας τραγουδώ
Κόλλησαν τα μάτια μου σ’ ένα σκοτάδι αλλόκοτο
Κόλλησε κι η σκέψη μου στο βούρκο του καιρού
Θέλω κάτι να αλλάξω, αλλά ίσως δεν μπορώ
άραγε θα συνηθίσω ή θ’ αυτοκαταστραφώ
Βοήθα κάτι να αλλάξει, γιατί μόνος δεν μπορώ
Να διαλύσει ή να φτιάξει τον κόσμο αυτόν εγώ τον μισώ
|
Όles i sképsis mu échun kollísi edó
Theé mu tósi ánthropi, chaméni sto kenó
Sa mástiga pu aplónete ine to fáltso tu mialu
Paránies, diánies s’ éna pántrema treló
Kóllisan ta chéria mu me tis chordés ki as tragudó
Kóllisan ta mátia mu s’ éna skotádi allókoto
Kóllise ki i sképsi mu sto vurko tu keru
Thélo káti na allákso, allá ísos den boró
árage tha sinithíso í th’ aftokatastrafó
Ooítha káti na alláksi, giatí mónos den boró
Na dialísi í na ftiáksi ton kósmo aftón egó ton misó
|