Πέρασα νύχτες μακριά σου στη σιωπή
σαν μια πληγή που πριν να κλείσει τη χαράζεις
Όλη η ζωή μου ένα ατέλειωτο γιατί
πού να γυρνάς σε ποια αγκαλιά τα χάδια σου μοιράζεις
Θέλω ν’αλλάξω διαδρομή
να σ’αρνηθώ κι απ’το μυαλό μου να σε σβήσω
μα όσο κι αν πάει μπροστά η ζωή
κάθε ξημέρωμα η καρδιά σε φέρνει πίσω
Τώρα για σένα πια κανείς δε με ρωτά
λες και φοβούνται πως δεν ξέρω την αλήθεια
Ό,τι στα μάτια σου είχα δει για έρωτα
ήταν για σένα τελικά μονάχα μια συνήθεια
Θέλω ν’αλλάξω διαδρομή
να σ’αρνηθώ κι απ’το μυαλό μου να σε σβήσω
μα όσο κι αν πάει μπροστά η ζωή
κάθε ξημέρωμα η καρδιά σε φέρνει πίσω
|
Pérasa níchtes makriá su sti siopí
san mia pligí pu prin na klisi ti charázis
Όli i zoí mu éna atélioto giatí
pu na girnás se pia agkaliá ta chádia su mirázis
Thélo n’allákso diadromí
na s’arnithó ki ap’to mialó mu na se svíso
ma óso ki an pái brostá i zoí
káthe ksiméroma i kardiá se férni píso
Tóra gia séna pia kanis de me rotá
les ke fovunte pos den kséro tin alíthia
Ό,ti sta mátia su icha di gia érota
ítan gia séna teliká monácha mia siníthia
Thélo n’allákso diadromí
na s’arnithó ki ap’to mialó mu na se svíso
ma óso ki an pái brostá i zoí
káthe ksiméroma i kardiá se férni píso
|