|
Είναι το γράμμα δράμα που σκοτώνει
τις νύχτες δεν μπορώ να κοιμηθώ
στο τζάμι μια γραμμή πάνω στη σκόνη
είν’ από τότε που ήσουνα εδώ
Μου γράφεις η αγάπη δεν τελειώνει
και από τότε έχω να σε δω
μου άφησες το χέρι και κρυώνει
δεν ξέρω τι να κάνω τι να πω
Θέλω να σε ξαναδώ
δε θέλω πια να ζω
χωρίς να σε αγγίζω
Θέλω να σε ξαναδώ
κουράστηκα να ζω
στο μαύρο και στο γκρίζο
Τα μάτια μου κοιτάζουν στη γωνιά σου
εκείνο το γλαστράκι το μικρό
που μου ‘χες φέρει απ’ τη γειτονιά σου
και μου ‘χες πει να ζήσεις σ’ αγαπώ
Μου έλεγες θα είμαι εδώ κοντά σου
και από τότε έχω να σε δω
μυρίζει η κάμαρη απ’ τ’ άρωμά σου
δεν ξέρω τι να κάνω τι να πω
Θέλω να σε ξαναδώ
δε θέλω πια να ζω
χωρίς να σε αγγίζω
Θέλω να σε ξαναδώ
κουράστηκα να ζω
στο μαύρο και στο γκρίζο
|
Ine to grámma dráma pu skotóni
tis níchtes den boró na kimithó
sto tzámi mia grammí páno sti skóni
in’ apó tóte pu ísuna edó
Mu gráfis i agápi den telióni
ke apó tóte écho na se do
mu áfises to chéri ke krióni
den kséro ti na káno ti na po
Thélo na se ksanadó
de thélo pia na zo
chorís na se angizo
Thélo na se ksanadó
kurástika na zo
sto mavro ke sto gkrízo
Ta mátia mu kitázun sti goniá su
ekino to glastráki to mikró
pu mu ‘ches féri ap’ ti gitoniá su
ke mu ‘ches pi na zísis s’ agapó
Mu éleges tha ime edó kontá su
ke apó tóte écho na se do
mirízi i kámari ap’ t’ áromá su
den kséro ti na káno ti na po
Thélo na se ksanadó
de thélo pia na zo
chorís na se angizo
Thélo na se ksanadó
kurástika na zo
sto mavro ke sto gkrízo
|
