Μ’ ένα διαβατήριο στο χέρι περιμένω
που ‘χει μια φωτογραφία μας
Κι επαναλαμβάνοντας τα λόγια σ’ έναν ξένο
μου ξεφεύγει η ουσία μας
Θυμάται η ματιά
κι είναι πιο δύσκολο το τώρα
Η μέσα ξενιτιά
είναι χειμώνας κι ανηφόρα
Κι ακόμη – για φαντάσου!
γυρεύω τη στεριά σου
Τη γνώρισα καλά τη μέσα ξενιτιά
Μ’ ένα διαβατήριο στο χέρι περιμένω
Μια ζωή και μια αναμονή
Σ’ ένα αεροδρόμιο απ’ όλους ξεχασμένο
ψάχνει να πετάξει η ψυχή
|
M’ éna diavatírio sto chéri periméno
pu ‘chi mia fotografía mas
Ki epanalamvánontas ta lógia s’ énan kséno
mu ksefevgi i usía mas
Thimáte i matiá
ki ine pio dískolo to tóra
I mésa ksenitiá
ine chimónas ki anifóra
Ki akómi – gia fantásu!
girevo ti steriá su
Ti gnórisa kalá ti mésa ksenitiá
M’ éna diavatírio sto chéri periméno
Mia zoí ke mia anamoní
S’ éna aerodrómio ap’ ólus ksechasméno
psáchni na petáksi i psichí
|