Νύχτα θολή, νύχτα χλωμή
με χρώμα κέρινο
Αυτή τη νύχτα μια ζωή
θα τη θυμάμαι
Ένα σου γράμμα θλιβερό
πως φεύγεις, έλεγε
Ο ίσκιος που σ’ ακολουθεί
είναι η ψυχή μου
Με ένα φεύγω, φονικό
έκοψες την αναπνοή μου
Θέλω πίσω τη ζωή μου
Τα δυο σου χείλη, αναζητώ
να μ’ αναστήσουνε
Μόνο στα όνειρα, είσαι εδώ
να σ’ αγκαλιάζω
Μα όταν έρθει το πρωί
σβήνω και χάνομαι
Ο ίσκιος που σ’ ακολουθεί
είναι η ψυχή μου
Με ένα φεύγω, φονικό
έκοψες την αναπνοή μου
Θέλω πίσω τη ζωή μου
|
Níchta tholí, níchta chlomí
me chróma kérino
Aftí ti níchta mia zoí
tha ti thimáme
Έna su grámma thliveró
pos fevgis, élege
O ískios pu s’ akoluthi
ine i psichí mu
Me éna fevgo, fonikó
ékopses tin anapnoí mu
Thélo píso ti zoí mu
Ta dio su chili, anazitó
na m’ anastísune
Móno sta ónira, ise edó
na s’ agkaliázo
Ma ótan érthi to pri
svíno ke chánome
O ískios pu s’ akoluthi
ine i psichí mu
Me éna fevgo, fonikó
ékopses tin anapnoí mu
Thélo píso ti zoí mu
|