Κάθε μέρα που περνάει
ξυραφιά με διαπερνάει η κατάθλιψη
σ’ άδειους δρόμους που έχω μπλέξει
γράφετε παντού η λέξη εγκατάλειψη
Τα έργα της φυγής σου σε επανάληψη
που είσαι μια συγνώμη να μου πεις
Τηλεφώνησε μου μην αργείς
ότι αληθινό σου κι αν μου πεις
σαν το ρούχο σε γυμνό κορμί
θα πιάσει τόπο
Τηλεφώνησε μου βρες καιρό
δεν αντέχω άλλο δεν μπορώ
στο δωμάτιο μου η σιωπή σου κάνει κρότο!
Κάθε μέρα που περνάει
σαν εχθρός μου με νικάει, απελπίζομαι
ήρθε κι άλλη μια Δευτέρα
και σαν φύλλο στον αέρα στροβιλίζομαι
Σαν λίμνη μου την καίνε εξατμίζομαι
που είσαι να σωθώ απ’όλα αυτά
Τηλεφώνησε μου μην αργείς
ότι αληθινό σου κι αν μου πεις
σαν το ρούχο σε γυμνό κορμί
θα πιάσει τόπο
Τηλεφώνησε μου βρες καιρό
δεν αντέχω άλλο δεν μπορώ
στο δωμάτιο μου η σιωπή σου κάνει κρότο
|
Káthe méra pu pernái
ksirafiá me diapernái i katáthlipsi
s’ ádius drómus pu écho bléksi
gráfete pantu i léksi egkatálipsi
Ta érga tis figís su se epanálipsi
pu ise mia signómi na mu pis
Tilefónise mu min argis
óti alithinó su ki an mu pis
san to rucho se gimnó kormí
tha piási tópo
Tilefónise mu vres keró
den antécho állo den boró
sto domátio mu i siopí su káni króto!
Káthe méra pu pernái
san echthrós mu me nikái, apelpízome
írthe ki álli mia Deftéra
ke san fíllo ston aéra strovilízome
San límni mu tin kene eksatmízome
pu ise na sothó ap’óla aftá
Tilefónise mu min argis
óti alithinó su ki an mu pis
san to rucho se gimnó kormí
tha piási tópo
Tilefónise mu vres keró
den antécho állo den boró
sto domátio mu i siopí su káni króto
|