Τι έγινε το σύννεφο;
Τι έγινε ο κεραυνός;
Τι έγινε ο κεραυνός;
Τι έγινε ο πόνος;
Και τώρα πας χωρίς φωνή.
Εδώ στην άκρη του καιρού.
Εδώ στην άκρη του καιρού
και πίσω σου ο πόνος.
Θλιμμένη ματιά
θλιμμένη φωνή
η ζωή μου πεθαίνει
κάθε πρωί.
Εσύ ήσουν από όνειρο
εσύ ήσουν από άνοιξη
κι απ’ της ελπίδας το θυμό
για που πηγαίνεις μόνος;
Σε περιμένει η θάλασσα
σε περιμένει όλη η γη
σε περιμένουν τα νερά
κι όλα τα περιστέρια.
Δώσ’ τους λοιπόν παρηγοριά.
Δώσ’ τους ξανά την άνοιξη.
Δώσ’ τους ξανά την άνοιξη.
Δώσ’ τους ξανά τ’ αστέρια.
|
Ti égine to sínnefo;
Ti égine o keravnós;
Ti égine o keravnós;
Ti égine o pónos;
Ke tóra pas chorís foní.
Edó stin ákri tu keru.
Edó stin ákri tu keru
ke píso su o pónos.
Thlimméni matiá
thlimméni foní
i zoí mu petheni
káthe pri.
Esí ísun apó óniro
esí ísun apó ániksi
ki ap’ tis elpídas to thimó
gia pu pigenis mónos;
Se periméni i thálassa
se periméni óli i gi
se periménun ta nerá
ki óla ta peristéria.
Dós’ tus lipón parigoriá.
Dós’ tus ksaná tin ániksi.
Dós’ tus ksaná tin ániksi.
Dós’ tus ksaná t’ astéria.
|