|
Όσο φεύγει ο καιρός
Τόσο και θα ξεμακραίνεις
Και καθρέφτης ουρανός
Θα μου δείχνει ν’ ασχημαίνεις
Κι αν με θέλεις, δε θα ‘ρθω
Φύλακάς σου, αγγελούδι
Σε συρτάρι θα κρυφτώ
Σαν αδιάθετο τραγούδι
Τους παίζω εγώ τους χωρισμούς
Στα δάχτυλά μου από χρόνια
Εγώ αναθρέφω εγωισμούς
Αλλάζω σπίτια και σεντόνια
Τα λάθη σου αν θυμηθώ
Θα δω τον κόσμο πιο ωραίο
Ύπνο βαθύ θα κοιμηθώ
Την αμαρτία μου την λέω
Ενώ θα φεύγεις δε θα κλαίω
Την αμαρτία μου την λέω
Όσο φεύγουν εποχές
Τόσο και θα ομορφαίνω
Θα σου σπάω τις ραφές
Πανωφόρι μου φθαρμένο
Εξαρτήσεις και δεσμά
Έχω τρόπους για να λύνω
Θα καλύπτω τα γυμνά
Με κορμιά που θα ξεντύνω
Τους παίζω εγώ τους χωρισμούς
Στα δάχτυλά μου από χρόνια
Εγώ αναθρέφω εγωισμούς
Αλλάζω σπίτια και σεντόνια
Τα λάθη σου αν θυμηθώ
Θα δω τον κόσμο πιο ωραίο
Ύπνο βαθύ θα κοιμηθώ
Την αμαρτία μου την λέω
|
Όso fevgi o kerós
Tóso ke tha ksemakrenis
Ke kathréftis uranós
Tha mu dichni n’ aschimenis
Ki an me thélis, de tha ‘rtho
Fílakás su, angeludi
Se sirtári tha kriftó
San adiátheto tragudi
Tus pezo egó tus chorismus
Sta dáchtilá mu apó chrónia
Egó anathréfo egismus
Allázo spítia ke sentónia
Ta láthi su an thimithó
Tha do ton kósmo pio oreo
Ύpno vathí tha kimithó
Tin amartía mu tin léo
Enó tha fevgis de tha kleo
Tin amartía mu tin léo
Όso fevgun epochés
Tóso ke tha omorfeno
Tha su spáo tis rafés
Panofóri mu ftharméno
Eksartísis ke desmá
Έcho trópus gia na líno
Tha kalípto ta gimná
Me kormiá pu tha ksentíno
Tus pezo egó tus chorismus
Sta dáchtilá mu apó chrónia
Egó anathréfo egismus
Allázo spítia ke sentónia
Ta láthi su an thimithó
Tha do ton kósmo pio oreo
Ύpno vathí tha kimithó
Tin amartía mu tin léo
|
