Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Στ’ ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να `χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
|
Tis agápis emata me porfírosan
ke charés anidotes me skiásane
oksidóthika mes sti notiá ton anthrópon
makriní mitéra ródo mu amáranto
St’ anichtá tu pelágu me kartéresan
Me bobárdes trikátartes ke mu ríksane
amartía mu na `cha ki egó mian agápi
makriní mitéra ródo mu amáranto
Ton Iulio kápote misaniksane
ta megála mátia tis mes sta spláchna mu
tin parthéna zoí mia stigmí na fotísun
makriní mitéra ródo mu amáranto
|