Η μοναξιά βρήκε την πόρτα ανοιχτή
Κι ήρθε να πιούμε ένα καφέ και να τα πούμε
Πέρασε τάχα και για σένα να σε δει
Λες και δεν ήξερε πως χώρια τώρα ζούμε
Η μοναξιά βρήκε το σπίτι σκοτεινό
Και μπήκε τάχα ένα τσιγάρο για να ανάψει
Δώρο μου αγόρασε για σένα να της πω
Κι ούτε θυμάμαι τι και πόσα μου ‘χε τάξει
Μα την αλήθεια εγώ δεν ήθελα να πω
Κι άρχισα τότε να φωνάζω το όνομα σου
Σαν να ‘σουν στο δωμάτιο το κλειστό
Κι έστελνες κάλεσμα κρυφό με τ’ αρωμα σου
Η μοναξιά βρήκε ξανά την αφορμή
Από μια πόρτα ανοιχτή σε σπίτι άδειο
Κι ήρθε να ρίξει τα σπαθιά της στο κορμί
Για να μαντέψει το δικό μου το κουράγιο
Μα την αλήθεια εγώ δεν ήθελα να πω
Κι άρχισα τότε να φωνάζω το όνομα σου
Σαν να ‘σουν στο δωμάτιο το κλειστό
Κι έστελνες κάλεσμα κρυφό με τ’ άρωμα σου
Η μοναξιά βρήκε την πόρτα ανοιχτή
|
I monaksiá vríke tin pórta anichtí
Ki írthe na piume éna kafé ke na ta pume
Pérase tácha ke gia séna na se di
Les ke den íksere pos chória tóra zume
I monaksiá vríke to spíti skotinó
Ke bíke tácha éna tsigáro gia na anápsi
Dóro mu agórase gia séna na tis po
Ki ute thimáme ti ke pósa mu ‘che táksi
Ma tin alíthia egó den íthela na po
Ki árchisa tóte na fonázo to ónoma su
San na ‘sun sto domátio to klistó
Ki éstelnes kálesma krifó me t’ aroma su
I monaksiá vríke ksaná tin aformí
Apó mia pórta anichtí se spíti ádio
Ki írthe na ríksi ta spathiá tis sto kormí
Gia na mantépsi to dikó mu to kurágio
Ma tin alíthia egó den íthela na po
Ki árchisa tóte na fonázo to ónoma su
San na ‘sun sto domátio to klistó
Ki éstelnes kálesma krifó me t’ ároma su
I monaksiá vríke tin pórta anichtí
|