Της παπαρούνας τον ανθό
Να μην τον εμυρίσεις.
Γιατί σε μένα μάτια μου
Μια μέρα θα γυρίσεις.
Να μου γυρέψεις τη φωτιά
Και του τρελού το χάδι.
Πάντα ζητούσες τα φιλιά
Που αφήνουνε σημάδι.
Τα χάδια μου τα πέταξα
Στης λήθης το πηγάδι.
Να μην τα βρουν οι αγκαλιές
που βγαίνουνε σεργιάνι.
Με διαβατάρικα πουλιά
Έρωτα να μην πιάνεις.
Γιατί είναι διαβατάρικα
Και γρήγορα τα χάνεις.
Και σου κουρσεύουν τη λαλιά
Κι ανάσα πια δεν έχεις.
Κι όλο γυρίζεις το πρωί
Χάδι να μου γυρεύεις.
Τα χάδια μου τα πέταξα
Στης λήθης το πηγάδι.
Να μην τα βρουν οι αγκαλιές
που βγαίνουνε σεργιάνι.
|
Tis paparunas ton anthó
Na min ton emirísis.
Giatí se ména mátia mu
Mia méra tha girísis.
Na mu girépsis ti fotiá
Ke tu trelu to chádi.
Pánta zituses ta filiá
Pu afínune simádi.
Ta chádia mu ta pétaksa
Stis líthis to pigádi.
Na min ta vrun i agkaliés
pu vgenune sergiáni.
Me diavatárika puliá
Έrota na min piánis.
Giatí ine diavatárika
Ke grígora ta chánis.
Ke su kursevun ti laliá
Ki anása pia den échis.
Ki ólo girízis to pri
Chádi na mu girevis.
Ta chádia mu ta pétaksa
Stis líthis to pigádi.
Na min ta vrun i agkaliés
pu vgenune sergiáni.
|