|
Της πόλης τα φωτάκια
σαν κάρβουνα αναμμένα
σε μία μεγάλη θράκα
που καίει συνεχώς
Οι νύχτες μαγεμένες
του φεγγαριού τσουλήθρα
κι η αγάπη μας μένει
ξανά στο προσεχώς
Έξω από την πόρτα σου
μια θάλασσα θ’ απλώσω
και θα σου κεντήσω
μια χρυσή ακρογιαλιά
με την τρύπια βάρκα μου
κρυφά θα σε σιμώσω
και θα ναυαγήσω
στη γλυκιά σου αγκαλιά…
Της πόλης τα φωτάκια
θα πάρουνε το δρόμο
και θα γενούν αστέρια
ψηλά στον ουρανό
Η πόλη θα κοιμάται
και θα έρθεις σαν αέρας
για να με ξημερώσεις
σε κόσμο μαγικό
Μπρος στα σκαλοπάτια σου
παράσταση θα στήσω
θα `ρθουνε ορχήστρες
με τρομπόνια και βιολιά
Σαν ανάψει η γιορτή
θα πιω και θα μεθύσω
να βρω λίγο θάρρος
να σου δώσω δυο φιλιά…
|
Tis pólis ta fotákia
san kárvuna anamména
se mía megáli thráka
pu kei sinechós
I níchtes mageménes
tu fengariu tsulíthra
ki i agápi mas méni
ksaná sto prosechós
Έkso apó tin pórta su
mia thálassa th’ aplóso
ke tha su kentíso
mia chrisí akrogialiá
me tin trípia várka mu
krifá tha se simóso
ke tha nafagíso
sti glikiá su agkaliá…
Tis pólis ta fotákia
tha párune to drómo
ke tha genun astéria
psilá ston uranó
I póli tha kimáte
ke tha érthis san aéras
gia na me ksimerósis
se kósmo magikó
Bros sta skalopátia su
parástasi tha stíso
tha `rthune orchístres
me trobónia ke violiá
San anápsi i giortí
tha pio ke tha methíso
na vro lígo thárros
na su dóso dio filiá…
|
