Όποιος ξεχνάει χάνεται
ραγίζει όποιος θυμάται
κι αυτός που παραστράτισε
στις ερημιές κοιμάται
Στα γιορτινά τα μαγαζιά
πολύχρωμες βιτρίνες
είπες πως θα ‘ρθεις να με βρεις
δυο χρόνια κι έξι μήνες
Μάθε τη γλώσσα της σιωπής
κι ύστερα έλα να μου πεις
πως κλίνεται το σ’ αγαπώ
πως βγάζει η έρημος καρπό
Αλλάζουν δρόμοι και μορφές
Οι εποχές αλλάζουν
κι οι από μηχανής θεοί
αμήχανα κοιτάζουν
άσ’ το παράθυρο ανοικτό
σ’ όλες τις καταιγίδες
θα δεις στο φως μιας αστραπής
όσα ποτέ δεν είδες
Μάθε τη γλώσσα της σιωπής
κι ύστερα έλα να μου πεις
πως κλίνεται το σ’ αγαπώ
πως βγάζει η έρημος καρπό
|
Όpios ksechnái chánete
ragizi ópios thimáte
ki aftós pu parastrátise
stis erimiés kimáte
Sta giortiná ta magaziá
políchromes vitrínes
ipes pos tha ‘rthis na me vris
dio chrónia ki éksi mínes
Máthe ti glóssa tis siopís
ki ístera éla na mu pis
pos klínete to s’ agapó
pos vgázi i érimos karpó
Allázun drómi ke morfés
I epochés allázun
ki i apó michanís thei
amíchana kitázun
ás’ to paráthiro aniktó
s’ óles tis kategides
tha dis sto fos mias astrapís
ósa poté den ides
Máthe ti glóssa tis siopís
ki ístera éla na mu pis
pos klínete to s’ agapó
pos vgázi i érimos karpó
|