|
Θα καίει πάντα ένα κερί
σε τούτο το ξωκλήσι
ότι κι αν φέρουν οι καιροί
να ‘σαι στον κόσμο τυχερή
όπου η καρδιά σ’ ορίσει
Κι εγώ θα στέκω εδώ να
μικρό δεντρί μονάχο
κι εσύ πουλί μου στα βουνά
σαν τον αετό περήφανα
στον πιο ψηλό το βράχο
Στέκεις ψηλά και δε θωρείς
πετάς και θα σε χάσω
έχω μονάχα μια ζωή
αχ! μια ζωή
και πως να σε προφτάσω
Γραίγος σου παίρνει τα μαλλιά
μαΐστρος σε χαϊδεύει
και στης νυχτιάς τη σιγαλιά
των άστρων η φεγγοβολιά
κάθε ψυχή πλανεύει
Πως να σ’ αντέξω ομορφιά
και πως να σ’ αποκτήσω
στα χέρια μου τα καθαρά
Αχ ας μπορούσα μια φορά
σφιχτά να σε κρατήσω
Τα τοπαζένια σου μαλλιά
εγώ να σου τα λύσω
κι αv είχα νιάτα δυο φορές
αχ! δυο φορές
πάλι να στα χαρίσω
|
Tha kei pánta éna kerí
se tuto to ksoklísi
óti ki an férun i keri
na ‘se ston kósmo ticherí
ópu i kardiá s’ orísi
Ki egó tha stéko edó na
mikró dentrí monácho
ki esí pulí mu sta vuná
san ton aetó perífana
ston pio psiló to vrácho
Stékis psilá ke de thoris
petás ke tha se cháso
écho monácha mia zoí
ach! mia zoí
ke pos na se proftáso
Gregos su perni ta malliá
maΐstros se chaidevi
ke stis nichtiás ti sigaliá
ton ástron i fengovoliá
káthe psichí planevi
Pos na s’ antékso omorfiá
ke pos na s’ apoktíso
sta chéria mu ta kathará
Ach as borusa mia forá
sfichtá na se kratíso
Ta topazénia su malliá
egó na su ta líso
ki av icha niáta dio forés
ach! dio forés
páli na sta charíso
|
