|
Στο φτωχό μας, της αγάπης το γιαπί,
εδουλέψαμε μαζί, σκληρά κι οι δυο μας
και για να `ναι τα θεμέλια του γερά,
στάξαμ’ αίμα και οι δυο, απ’ το δικό μας.
Σκαλωσιές, για ν’ ανεβούμε πιο ψηλά,
οι ελπίδες, τα χρυσά τα όνειρά μας
και χαιρόμαστε που χτίσαμε μαζί,
τη μεγάλη την αγάπη, τη δικιά μας.
Πηλοφόρι φορτωμένο με καημούς
και με βάσανα πικρά, του έρωτά μας
και στη λάσπη, αντί να ρίξουμε νερό,
την εφτιάξαμε με δάκρυα δικά μας.
Σκαλωσιές, για ν’ ανεβούμε πιο ψηλά,
οι ελπίδες, τα χρυσά τα όνειρά μας
και χαιρόμαστε που χτίσαμε μαζί,
τη μεγάλη την αγάπη, τη δικιά μας.
|
Sto ftochó mas, tis agápis to giapí,
edulépsame mazí, sklirá ki i dio mas
ke gia na `ne ta themélia tu gerá,
stáksam’ ema ke i dio, ap’ to dikó mas.
Skalosiés, gia n’ anevume pio psilá,
i elpídes, ta chrisá ta ónirá mas
ke cherómaste pu chtísame mazí,
ti megáli tin agápi, ti dikiá mas.
Pilofóri fortoméno me kaimus
ke me vásana pikrá, tu érotá mas
ke sti láspi, antí na ríksume neró,
tin eftiáksame me dákria diká mas.
Skalosiés, gia n’ anevume pio psilá,
i elpídes, ta chrisá ta ónirá mas
ke cherómaste pu chtísame mazí,
ti megáli tin agápi, ti dikiá mas.
|
