Θυμάμαι κάτι Κυριακές σαν να ‘ταν χθες
που `χα στα χέρια μου του κόσμου τις χαρές,
που σ’ αγαπούσα και σου έλεγα “Μην κλαις”,
θυμάμαι κάτι Κυριακές σαν να ‘ταν χθες.
Όμως, αυτή η Κυριακή,
στο νου μου ανοιχτή πληγή,
όρκοι, φιλιά και υποσχέσεις,
κι εγώ που έχω προδοθεί
από μια παγερή σιωπή,
ακόμα τρέμω μην πονέσεις,
κι εγώ που έχω προδοθεί
από μια παγερή σιωπή,
ακόμα τρέμω μην πονέσεις.
Θυμάμαι κάτι Κυριακές σαν να ‘ταν χθες
που `ξερες λόγια τρυφερά, μόνο, να λες,
που σε φιλούσα και σου έλεγα “Μην κλαις”,
θυμάμαι κάτι Κυριακές σαν να ‘ταν χθες.
Όμως, αυτή η Κυριακή,
στο νου μου ανοιχτή πληγή,
όρκοι, φιλιά και υποσχέσεις,
κι εγώ που έχω προδοθεί
από μια παγερή σιωπή,
ακόμα τρέμω μην πονέσεις,
κι εγώ που έχω προδοθεί
από μια παγερή σιωπή,
ακόμα τρέμω μην πονέσεις.
|
Thimáme káti Kiriakés san na ‘tan chthes
pu `cha sta chéria mu tu kósmu tis charés,
pu s’ agapusa ke su élega “Min kles”,
thimáme káti Kiriakés san na ‘tan chthes.
Όmos, aftí i Kiriakí,
sto nu mu anichtí pligí,
órki, filiá ke iposchésis,
ki egó pu écho prodothi
apó mia pagerí siopí,
akóma trémo min ponésis,
ki egó pu écho prodothi
apó mia pagerí siopí,
akóma trémo min ponésis.
Thimáme káti Kiriakés san na ‘tan chthes
pu `kseres lógia triferá, móno, na les,
pu se filusa ke su élega “Min kles”,
thimáme káti Kiriakés san na ‘tan chthes.
Όmos, aftí i Kiriakí,
sto nu mu anichtí pligí,
órki, filiá ke iposchésis,
ki egó pu écho prodothi
apó mia pagerí siopí,
akóma trémo min ponésis,
ki egó pu écho prodothi
apó mia pagerí siopí,
akóma trémo min ponésis.
|