Η ώρα δέκα και μισή
και σκέφτομαι εσένα
και γράφω πάνω στο χαρτί
με μάτια δακρυσμένα
Θυμάμαι την αγάπη μας
και τα γλυκά σου μάτια
που βραδυοξημερών’ ο νους σου
πάνω στα σκαλοπάτια
Τον πόνο που `χω στην καρδιά
όλο θα στονε γράφω
και ας μην πρόκειται ποτέ
την γνώμη να σ’ αλλάξω
Θυμάμαι την αγάπη μας
και τα γλυκά σου μάτια
που βραδυοξημερών’ ο νους σου
πάνω στα σκαλοπάτια
Κείνο το όμορφο όνειρο
επέρασε και πάει
μα όνειρο κι αν ήτανε
κανείς μας δεν ξεχνάει
Θυμάμαι την αγάπη μας
και τα γλυκά σου μάτια
που βραδυοξημερών’ ο νους σου
πάνω στα σκαλοπάτια
|
I óra déka ke misí
ke skéftome eséna
ke gráfo páno sto chartí
me mátia dakrisména
Thimáme tin agápi mas
ke ta gliká su mátia
pu vradioksimerón’ o nus su
páno sta skalopátia
Ton póno pu `cho stin kardiá
ólo tha stone gráfo
ke as min prókite poté
tin gnómi na s’ allákso
Thimáme tin agápi mas
ke ta gliká su mátia
pu vradioksimerón’ o nus su
páno sta skalopátia
Kino to ómorfo óniro
epérase ke pái
ma óniro ki an ítane
kanis mas den ksechnái
Thimáme tin agápi mas
ke ta gliká su mátia
pu vradioksimerón’ o nus su
páno sta skalopátia
|