Όσα έχω να θυμάμαι, από σένα με πονάνε
κι αν μου πεις ένα καλό σου, χίλια λάθη σου μετράνε.
Τι παραπονιέσαι πες μου που σε πέρασα στο χθες μου.
Θύμισε μου μία μέρα που δεν πόνεσα για σένα,
θύμισε μου μία νύχτα που δεν έντυσες με πίκρα,
θύμισε μου μια σου λέξη που δεν έχεις σημαδέψει
όσα έχω να θυμάμαι από σένα με πονάνε. (Χ2)
Όσα έχω να θυμάμαι, από σένα με πονάνε,
μοιάζουνε οι αναμνήσεις με πληγές που δεν περνάνε
μη ζητάς ν’ αλλάξω γνώμη μ’ ένα δάκρυ, μια συγνώμη.
Θύμισε μου μία μέρα που δεν πόνεσα για σένα,
θύμισε μου μία νύχτα που δεν έντυσες με πίκρα,
θύμισε μου μια σου λέξη που δεν έχεις σημαδέψει
όσα έχω να θυμάμαι από σένα με πονάνε. (Χ2)
|
Όsa écho na thimáme, apó séna me ponáne
ki an mu pis éna kaló su, chília láthi su metráne.
Ti paraponiése pes mu pu se pérasa sto chthes mu.
Thímise mu mía méra pu den pónesa gia séna,
thímise mu mía níchta pu den éntises me píkra,
thímise mu mia su léksi pu den échis simadépsi
ósa écho na thimáme apó séna me ponáne. (Ch2)
Όsa écho na thimáme, apó séna me ponáne,
miázune i anamnísis me pligés pu den pernáne
mi zitás n’ allákso gnómi m’ éna dákri, mia signómi.
Thímise mu mía méra pu den pónesa gia séna,
thímise mu mía níchta pu den éntises me píkra,
thímise mu mia su léksi pu den échis simadépsi
ósa écho na thimáme apó séna me ponáne. (Ch2)
|