Για θυμήσου πόσα πέρασα μαζί σου
πόσα βράδια απελπισμένα
κυνηγούσα τη ζωή σου
Για θυμήσου απο πέτρα ήσουν φτιαγμένος
μες στο ψέμα σου πνιγμένος, για θυμήσου
Όταν εσύ με έκανες να κλαίω
απ’ τη ζωή μου εγώ κρυβόμουνα σου λέω
το πρόσωπό μου να μην αντικρίσω
τον εαυτό μου τελικά να μη μισήσω
Όταν ερχόσουνα με τα σημάδια
να μου χαρίσεις παλι τα ψυχρά σου χαδια
έκανα σχέδια εγώ να αποδράσω
να σου ξεφύγω μια για πάντα να ησυχάσω
Και κράτα τα ενθύμιά σου
όλα τα φαντάσματά σου
όσα έκανα για σένα
σου τα αφήνω χάρισμά σου
για θυμήσου
Θυμήσου την αρχή και όχι το τέλος
που του έρωτα το βέλος μας τρυπούσε
για θυμήσου
|
Gia thimísu pósa pérasa mazí su
pósa vrádia apelpisména
kinigusa ti zoí su
Gia thimísu apo pétra ísun ftiagménos
mes sto pséma su pnigménos, gia thimísu
Όtan esí me ékanes na kleo
ap’ ti zoí mu egó krivómuna su léo
to prósopó mu na min antikríso
ton eaftó mu teliká na mi misíso
Όtan erchósuna me ta simádia
na mu charísis pali ta psichrá su chadia
ékana schédia egó na apodráso
na su ksefígo mia gia pánta na isicháso
Ke kráta ta enthímiá su
óla ta fantásmatá su
ósa ékana gia séna
su ta afíno chárismá su
gia thimísu
Thimísu tin archí ke óchi to télos
pu tu érota to vélos mas tripuse
gia thimísu
|