Τώρα η νύχτα θα ‘ναι πια, πάντα η ίδια
Πάει ένας μήνας που εγώ ξανά δε σ’ είδα
Το αίμα απ’ την καρδιά μου, έχει αδειάσει
Δε θέλω να σκεφτώ πως σ’ έχω χάσει
Και θυμώνω, θυμώνω
Ξεσπάω, βουρκώνω, φοβάμαι
Κι όλο σε θυμάμαι
Και θυμώνω, θυμώνω
Πονάω, ματώνω, τρομάζω
Που δε σ’ αγκαλιάζω
Τώρα τα χείλη μου στεγνά, έχουν παγώσει
Η απουσία σου ξανά μ’ έχει εξοντώσει
Δε θέλω να πιστέψω την αλήθεια
Για άλλη μια βραδιά ζητάω βοήθεια
|
Tóra i níchta tha ‘ne pia, pánta i ídia
Pái énas mínas pu egó ksaná de s’ ida
To ema ap’ tin kardiá mu, échi adiási
De thélo na skeftó pos s’ écho chási
Ke thimóno, thimóno
Ksespáo, vurkóno, fováme
Ki ólo se thimáme
Ke thimóno, thimóno
Ponáo, matóno, tromázo
Pu de s’ agkaliázo
Tóra ta chili mu stegná, échun pagósi
I apusía su ksaná m’ échi eksontósi
De thélo na pistépso tin alíthia
Gia álli mia vradiá zitáo voíthia
|