Τι άλλαξε, πες
Και αντί αγκαλιές, μου δίνεις δάκρυ;
Τι άλλαξε, τι;
Δε μου μένει αντοχή, όλα έγιναν στάχτη.
Μα, αν μ’ αγαπάς,
Μείνε εδώ.
Και τρόπο θα βρω.
Να σου πω.
Πως σ’ αγαπώ σου το φωνάζω.
Και δε θα πάψω.
Ό,τι έγινε πάει, σημασία έχει πως σ’ αγαπώ.
Και πάλι θα κλάψω.
Για να ξεγράψω.
Μα δε σβήνονται έτσι, όσα νιώθω.
Γιατί σ’ αγαπώ.
Τι άλλαξε, πες
Και αντί αγκαλιές, μου δίνεις πόνο;
Τι άλλαξε, τι;
Δε μου μένει αντοχή, τρέμω, ματώνω.
Μα, αν μ’ αγαπάς,
Μείνε εδώ.
Και τρόπο θα βρω.
Να σου πω.
|
Ti állakse, pes
Ke antí agkaliés, mu dínis dákri;
Ti állakse, ti;
De mu méni antochí, óla éginan stáchti.
Ma, an m’ agapás,
Mine edó.
Ke trópo tha vro.
Na su po.
Pos s’ agapó su to fonázo.
Ke de tha pápso.
Ό,ti égine pái, simasía échi pos s’ agapó.
Ke páli tha klápso.
Gia na ksegrápso.
Ma de svínonte étsi, ósa niótho.
Giatí s’ agapó.
Ti állakse, pes
Ke antí agkaliés, mu dínis póno;
Ti állakse, ti;
De mu méni antochí, trémo, matóno.
Ma, an m’ agapás,
Mine edó.
Ke trópo tha vro.
Na su po.
|