Η ζωή είναι γκριμάτσα,
σύντομη σαν έν’ αστείο,
ή γεμάτη από φάλτσα,
φύγε, μείνε και αντίο,
μα εμένα δε με νοιάζει,
όσα πάνε κι όσα ερθούνε,
τίποτε δε με τρομάζει,
ότι φάμε κι ότι πιούμε, κι ότι πιούμε.
Τι δε δίνω να σε κάνω να γελάσεις,
να χαρείς, να τραγουδήσεις, να ξεχάσεις,
τι δε δίνω να σε κάνω απ’ αρχής,
τη ζωή σου να ξαναερωτευτείς.
Η ζωή είναι γυναίκα,
ή σου φεύγει ή κολλάει,
αχ! και να `χαμε από δέκα,
και το χρήμα να κυλάει,
αν σε πάρει όμως η μπάλα,
κι αν στα σοβαρά την πάρεις,
θα `χεις όλα τ’ άλλα,
με τη γκρίνια να φλερτάρεις, να φλερτάρεις.
Τι δε δίνω να σε κάνω να γελάσεις,
να χαρείς, να τραγουδήσεις, να ξεχάσεις,
τι δε δίνω να σε κάνω απ’ αρχής,
τη ζωή σου να ξαναερωτευτείς.
Η ζωή είναι γκριμάτσα,
σύντομη σαν έν’ αστείο,
ή γεμάτη από φάλτσα,
φύγε, μείνε και αντίο και αντίο.
Τι δε δίνω να σε κάνω να γελάσεις,
να χαρείς, να τραγουδήσεις, να ξεχάσεις,
τι δε δίνω να σε κάνω απ’ αρχής,
τη ζωή σου να ξαναερωτευτείς.
|
I zoí ine gkrimátsa,
síntomi san én’ astio,
í gemáti apó fáltsa,
fíge, mine ke antío,
ma eména de me niázi,
ósa páne ki ósa erthune,
típote de me tromázi,
óti fáme ki óti piume, ki óti piume.
Ti de díno na se káno na gelásis,
na charis, na tragudísis, na ksechásis,
ti de díno na se káno ap’ archís,
ti zoí su na ksanaeroteftis.
I zoí ine gineka,
í su fevgi í kollái,
ach! ke na `chame apó déka,
ke to chríma na kilái,
an se pári ómos i bála,
ki an sta sovará tin páris,
tha `chis óla t’ álla,
me ti gkrínia na flertáris, na flertáris.
Ti de díno na se káno na gelásis,
na charis, na tragudísis, na ksechásis,
ti de díno na se káno ap’ archís,
ti zoí su na ksanaeroteftis.
I zoí ine gkrimátsa,
síntomi san én’ astio,
í gemáti apó fáltsa,
fíge, mine ke antío ke antío.
Ti de díno na se káno na gelásis,
na charis, na tragudísis, na ksechásis,
ti de díno na se káno ap’ archís,
ti zoí su na ksanaeroteftis.
|