|
Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
στην αγορά, στο Λαύριο
Είμαι μεγάλος, με τιράντες και γυαλιά
κι όλο φοβάμαι το αύριο
Πως να κρυφτείς απ’ τα παιδιά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.
Και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα
Ζούμε μέσα σ’ ένα όνειρο που τρίζει
σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας
μα ο χρόνος ο αληθινός
σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος
μα ο χρόνος ο αληθινός
είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός
Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
μα ούτε και στους μεγάλους
πάει καιρός που έχω μάθει ξαφνικά
πως είμαι ασχημοπαπαγάλος
Πως να τα κρύψεις όλα αυτά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλοι.
Και σε κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
όταν γυρνάς μέσα στην πόλη
Ζούμε μέσα σ’ ένα όνειρο που τρίζει
σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας
μα ο χρόνος ο αληθινός
σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος
μα ο χρόνος ο αληθινός
είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός
|
Den kséro ti na pekso sta pediá
stin agorá, sto Lavrio
Ime megálos, me tirántes ke gialiá
ki ólo fováme to avrio
Pos na kriftis ap’ ta pediá;
Έtsi ki alliós ta ksérun óla.
Ke mas kitázun me mátia san ki aftá
ótan ksipnun stis dío i óra
Zume mésa s’ éna óniro pu trízi
san to ksílino podári tis giagiás mas
ma o chrónos o alithinós
san mikró pedí ine eksóristos
ma o chrónos o alithinós
ine o gios mas o megálos ki o mikrós
Den kséro ti na pekso sta pediá
ma ute ke stus megálus
pái kerós pu écho máthi ksafniká
pos ime aschimopapagálos
Pos na ta krípsis óla aftá;
Έtsi ki alliós ta ksérun óli.
Ke se kitázun me mátia san ki aftá
ótan girnás mésa stin póli
Zume mésa s’ éna óniro pu trízi
san to ksílino podári tis giagiás mas
ma o chrónos o alithinós
san mikró pedí ine eksóristos
ma o chrónos o alithinós
ine o gios mas o megálos ki o mikrós
|
