|
Μια ζωή σταλιά σταλιά
την πίκρα σου με κέρασες
ουρανός εγώ κι εσύ
σαν σύννεφο που πέρασες
Δεν άντεξες να δεις εσύ τι έκανες
τους όρκους όλους πάτησες με πέθανες
Τι κράτησα για πάρτη μου
τι κράτησα για μένα
σε σένα όλα τα ‘δωσα
και πάω στα χαμένα
τον εαυτό μου ξέχασα
λιγάκι ν’ αγαπήσω
κι ευθύνες από μένα θα ζητήσω
Τι κράτησα για πάρτη μου
τι κράτησα για μένα
σε σένα όλα τα `δωσα
και πάω στα χαμένα
τις νύχτες μου που έχασα
και πάλι θα κερδίσω
και θέλω για μένανε να ζήσω
Στην ψυχή πολλά γιατί
που μείναν αναπάντητα
σε ρωτάω ξανά γιατί
μου φέρθηκες αχάριστα
|
Mia zoí staliá staliá
tin píkra su me kérases
uranós egó ki esí
san sínnefo pu pérases
Den ántekses na dis esí ti ékanes
tus órkus ólus pátises me péthanes
Ti krátisa gia párti mu
ti krátisa gia ména
se séna óla ta ‘dosa
ke páo sta chaména
ton eaftó mu kséchasa
ligáki n’ agapíso
ki efthínes apó ména tha zitíso
Ti krátisa gia párti mu
ti krátisa gia ména
se séna óla ta `dosa
ke páo sta chaména
tis níchtes mu pu échasa
ke páli tha kerdíso
ke thélo gia ménane na zíso
Stin psichí pollá giatí
pu minan anapántita
se rotáo ksaná giatí
mu férthikes achárista
|
