Σωπαίνουν τώρα οι ώρες
Ξαφνιάζει η οργή
Χαμένα μες στις μπόρες
Το τέλος κι η αρχή.
Τι μου ζητάς
Τα μάτια μου γιατί τυραννάς
Και δε μιλάς
Κι η ερημιά μου απλώνει ξανά
Ποτάμι που κυλά
Τη θάλασσα ζητά
Παγώνει πριν με ρίξει στα βαθιά.
Σημάδια που αρχίζουν
Σαν γιορτινές παρέες
Και πως σαν μεγαλώνουμε
Φαντάζουνε κεραίες
Με δένουνε ξανά
Και βάζουν στα όνειρά μου φωτιά
Εκεί βαθιά
Κι η ερημιά μου απλώνει ξανά
Ποτάμι που κυλά
Τη θάλασσα ζητά
Παγώνει πριν με ρίξει στα βαθιά.
Τι μου ζητάς
Τα μάτια μου γιατί τυραννάς
Και δε μιλάς
Κι η ερημιά μου απλώνει ξανά
Ποτάμι που κυλά
Τη θάλασσα ζητά
Παγώνει πριν με ρίξει στα βαθιά.
|
Sopenun tóra i óres
Ksafniázi i orgí
Chaména mes stis bóres
To télos ki i archí.
Ti mu zitás
Ta mátia mu giatí tirannás
Ke de milás
Ki i erimiá mu aplóni ksaná
Potámi pu kilá
Ti thálassa zitá
Pagóni prin me ríksi sta vathiá.
Simádia pu archízun
San giortinés parées
Ke pos san megalónume
Fantázune kerees
Me dénune ksaná
Ke vázun sta ónirá mu fotiá
Eki vathiá
Ki i erimiá mu aplóni ksaná
Potámi pu kilá
Ti thálassa zitá
Pagóni prin me ríksi sta vathiá.
Ti mu zitás
Ta mátia mu giatí tirannás
Ke de milás
Ki i erimiá mu aplóni ksaná
Potámi pu kilá
Ti thálassa zitá
Pagóni prin me ríksi sta vathiá.
|