Άσε τις λέξεις, είναι “μην μπλέξεις”,
μιλάει το κορμί.
Ξέχνα την ώρα και ζήσε τώρα
κάθε στιγμή.
Μόνο γι’ απόψε έλα και κόψε
του φόβου το σκοινί.
Μ’ ένα φεγγάρι ζήτα μου χάρη
ως το πρωί.
Η νύχτα θέλει νάζια
και θέλει σε γρανάζια
δικά μου να μπλεχτείς.
Φωτιά βάλε στα λόγια
και σπάσε το ρολόγια
και θα δεις.
Μέχρι να φέξει θαύματα έξι
θα ’χουν εδώ συμβεί.
Όταν ξανάρθεις, άλλο τι θα ’χεις;
Την αμοιβή.
Άσε το χρόνο, κράτα με μόνο
και λέξη μη μου πεις.
Τέτοια συνήθεια είναι στ’ αλήθεια
θέμα ζωής.
|
Άse tis léksis, ine “min bléksis”,
milái to kormí.
Kséchna tin óra ke zíse tóra
káthe stigmí.
Móno gi’ apópse éla ke kópse
tu fóvu to skiní.
M’ éna fengári zíta mu chári
os to pri.
I níchta théli názia
ke théli se granázia
diká mu na blechtis.
Fotiá vále sta lógia
ke spáse to rológia
ke tha dis.
Méchri na féksi thafmata éksi
tha ’chun edó simvi.
Όtan ksanárthis, állo ti tha ’chis;
Tin amiví.
Άse to chróno, kráta me móno
ke léksi mi mu pis.
Tétia siníthia ine st’ alíthia
théma zoís.
|