Εσύ δεν έφαγες χαστούκι να πονέσεις,
εσύ δεν έζησες ποτέ με δανεικά,
εσύ κατάφερες στα μαλακά να πέσεις
και στη ζωή σου ήρθαν όλα βολικά.
Τι να μας πεις, τι να μας πεις, τι να μας πεις
κι απ’ την Ακρόπολη να πέσεις θα σωθείς,
κι απ’ την Ακρόπολη να πέσεις θα σωθείς,
τι να μας πεις, τι να μας πεις, τι να μας πεις.
Εσύ δεν έφαγες ποτέ ψωμί κι αλάτι,
μίλαγαν πάντοτε για σένα τα λεφτά,
εσύ δεν έκανες το πάτωμα κρεβάτι
γιατί κοιμόσουνα μες στα μεταξωτά.
Τι να μας πεις, τι να μας πεις, τι να μας πεις
κι απ’ την Ακρόπολη να πέσεις θα σωθείς,
κι απ’ την Ακρόπολη να πέσεις θα σωθείς,
τι να μας πεις, τι να μας πεις, τι να μας πεις.
|
Esí den éfages chastuki na ponésis,
esí den ézises poté me daniká,
esí katáferes sta malaká na pésis
ke sti zoí su írthan óla voliká.
Ti na mas pis, ti na mas pis, ti na mas pis
ki ap’ tin Akrópoli na pésis tha sothis,
ki ap’ tin Akrópoli na pésis tha sothis,
ti na mas pis, ti na mas pis, ti na mas pis.
Esí den éfages poté psomí ki aláti,
mílagan pántote gia séna ta leftá,
esí den ékanes to pátoma kreváti
giatí kimósuna mes sta metaksotá.
Ti na mas pis, ti na mas pis, ti na mas pis
ki ap’ tin Akrópoli na pésis tha sothis,
ki ap’ tin Akrópoli na pésis tha sothis,
ti na mas pis, ti na mas pis, ti na mas pis.
|