|
Χαμόγελα και όνειρα μαζεύω
στο πάτωμα βροχή οι απορίες
αφού απ’ τη ζωή σου περισσεύω
δεν ψάχνω ούτε λόγους ούτε συγκυρίες
Το ξέρουμε κι οι δυο πως θα μου λείψεις
πως θα `σαι μες στις σκέψεις τις κρυφές μου
με σένα βρήκα τόσες απαντήσεις
μαζί σου οι καλύτερες στιγμές μου
Τι να πρωτοθυμηθώ
ποια στιγμή και ποιο λεπτό
όλα μέσα μου θα τα κρατήσω
Τι να πρωτοθυμηθώ
μ’ έμαθες πως ν’ αγαπώ
μάθε με και χώρια σου να ζήσω
Δε φταις εσύ, δε φταίω εγώ, ήταν γραφτό
Η λύπη με τα μάτια μου φλερτάρει
και το μυαλό μου, φόβους πια γεμάτο
η νύχτα ορφανή απο φεγγάρι
κι εγώ πρέπει να πάω παρακάτω
Για όσα ζήσαμε δε μετανιώνω
καλά που ήρθες στη ζωή μου
μου έδωσες φωνή και οξυγόνο
και δε με νοιάζει αν γίνεις και πληγή μου
|
Chamógela ke ónira mazevo
sto pátoma vrochí i aporíes
afu ap’ ti zoí su perissevo
den psáchno ute lógus ute sigkiríes
To ksérume ki i dio pos tha mu lipsis
pos tha `se mes stis sképsis tis krifés mu
me séna vríka tóses apantísis
mazí su i kalíteres stigmés mu
Ti na protothimithó
pia stigmí ke pio leptó
óla mésa mu tha ta kratíso
Ti na protothimithó
m’ émathes pos n’ agapó
máthe me ke chória su na zíso
De ftes esí, de fteo egó, ítan graftó
I lípi me ta mátia mu flertári
ke to mialó mu, fóvus pia gemáto
i níchta orfaní apo fengári
ki egó prépi na páo parakáto
Gia ósa zísame de metanióno
kalá pu írthes sti zoí mu
mu édoses foní ke oksigóno
ke de me niázi an ginis ke pligí mu
|
