Τι να πω σε μια πόλη με καπνούς και τσιμέντα,
τα κομπιούτερ δε λένε για αγάπη κουβέντα.
Τι να πω;
Τι να πω, Παναγιά μου, στης αυλής το παιδί
που φεγγάρι τ’ Αυγούστου δεν μπορεί πια να δει;
Τι να πω;
Μα τι να πω τέλος πάντων;
Ντρέπομαι και να το πω:
πως είν’ ωραίος ο κόσμος
επειδή σ’ αγαπώ!
Τι να πω σε μια πόλη με καπνούς και τσιμέντα,
τα κομπιούτερ δε λένε για αγάπη κουβέντα.
Τι να πω;
Τι να πω στο φαντάρο που φυλάει στη σκοπιά του
και ριπές τον γαζώνει η πικρή μοναξιά του;
Τι να πω;
Τι να πω στις γυναίκες μες στο άδειο χωριό
που ’χουν άντρα στην πόλη και στα ξένα το γιο;
Τι να πω;
Μα τι να πω τέλος πάντων;
Ντρέπομαι και να το πω:
πως είν’ ωραίος ο κόσμος,
επειδή σ’ αγαπώ!
Τι να πω στο φαντάρο που φυλάει στη σκοπιά του
και ριπές τον γαζώνει η πικρή μοναξιά του;
|
Ti na po se mia póli me kapnus ke tsiménta,
ta kobiuter de léne gia agápi kuvénta.
Ti na po;
Ti na po, Panagiá mu, stis avlís to pedí
pu fengári t’ Avgustu den bori pia na di;
Ti na po;
Ma ti na po télos pánton;
Ntrépome ke na to po:
pos in’ oreos o kósmos
epidí s’ agapó!
Ti na po se mia póli me kapnus ke tsiménta,
ta kobiuter de léne gia agápi kuvénta.
Ti na po;
Ti na po sto fantáro pu filái sti skopiá tu
ke ripés ton gazóni i pikrí monaksiá tu;
Ti na po;
Ti na po stis ginekes mes sto ádio chorió
pu ’chun ántra stin póli ke sta kséna to gio;
Ti na po;
Ma ti na po télos pánton;
Ntrépome ke na to po:
pos in’ oreos o kósmos,
epidí s’ agapó!
Ti na po sto fantáro pu filái sti skopiá tu
ke ripés ton gazóni i pikrí monaksiá tu;
|