|
Απόψε προσπαθώ πολύ,
σ’ ένα φύλλο από χαρτί,
σου γράφω ότι πρέπει εσύ
να με πιστέψεις.
Οι λέξεις τρέχουν στη γραμμή,
κι οι σκέψεις στο μυαλό πληγή,
πληγή που μόνο εσύ μπορείς
να τη γιατρέψεις.
Τι να σου γράψω
πες μου τι να γράψω,
τι να σου γράψω που δε στο `χω πει,
και την καρδιά μου ακόμα να την κάψω
δε θα χωρέσει η στάχτη στο χαρτί.
Tι να σου γράψω, πες μου τι να γράψω,
όλη τη νύχτα έψαξα να βρω,
χιλιάδες λέξεις θέλησα να γράψω
και βρήκα μόνο μία «σ’ αγαπώ».
Χαράζει είναι πια πρωί
κι εγώ ειμ’ ακόμα στην αρχή,
τη σκέψη προσπαθώ πολύ,
να συμμαζέψω.
Μα δε χωρά σε μια γραμμή
όσα η καρδιά θέλει να πει,
του κόσμου όλου το χαρτί
κι αν μαζέψω.
|
Apópse prospathó polí,
s’ éna fíllo apó chartí,
su gráfo óti prépi esí
na me pistépsis.
I léksis tréchun sti grammí,
ki i sképsis sto mialó pligí,
pligí pu móno esí boris
na ti giatrépsis.
Ti na su grápso
pes mu ti na grápso,
ti na su grápso pu de sto `cho pi,
ke tin kardiá mu akóma na tin kápso
de tha chorési i stáchti sto chartí.
Ti na su grápso, pes mu ti na grápso,
óli ti níchta épsaksa na vro,
chiliádes léksis thélisa na grápso
ke vríka móno mía «s’ agapó».
Charázi ine pia pri
ki egó im’ akóma stin archí,
ti sképsi prospathó polí,
na simmazépso.
Ma de chorá se mia grammí
ósa i kardiá théli na pi,
tu kósmu ólu to chartí
ki an mazépso.
|
