Η αγάπη ένα τρένο που το χάσαμε
και ένα αστείο που ποτέ μας δε γελάσαμε,
πήρα δύναμη και είπα να τελειώσουμε,
από αυτή την καταδίκη να γλιτώσουμε.
Τι σε πιάνει και με ψάχνεις και τρελαίνεσαι;
πως τελειώσαμε για πάντα δεν το δέχεσαι
Τι σε πιάνει και με ψάχνεις στα τηλέφωνα;
σβήσε με απ’ τη ζωή σου σαν να πέθανα.
Με κουράσανε μαζί σου τα πειράματα,
κι έχω πάψει να πιστεύω πια σε θαύματα,
λες πως άλλαξες, το πρόβλημά μας λύνεται,
μα γεννιέται έτσι ο άνθρωπος, δε γίνεται.
Τι σε πιάνει και με ψάχνεις και τρελαίνεσαι;
πως τελειώσαμε για πάντα δεν το δέχεσαι
Τι σε πιάνει και με ψάχνεις στα τηλέφωνα;
σβήσε με απ’ τη ζωή σου σαν να πέθανα.
|
I agápi éna tréno pu to chásame
ke éna astio pu poté mas de gelásame,
píra dínami ke ipa na teliósume,
apó aftí tin katadíki na glitósume.
Ti se piáni ke me psáchnis ke trelenese;
pos teliósame gia pánta den to déchese
Ti se piáni ke me psáchnis sta tiléfona;
svíse me ap’ ti zoí su san na péthana.
Me kurásane mazí su ta pirámata,
ki écho pápsi na pistevo pia se thafmata,
les pos állakses, to próvlimá mas línete,
ma genniéte étsi o ánthropos, de ginete.
Ti se piáni ke me psáchnis ke trelenese;
pos teliósame gia pánta den to déchese
Ti se piáni ke me psáchnis sta tiléfona;
svíse me ap’ ti zoí su san na péthana.
|